مهندسی بافت در سیستم عصبی به علت محدودیت های ذاتی و پیچیدگی بافت CNS بسیار مشکل است. به طور کلی، رویکردهای چند مولفه ای برای بازگردانی عملکرد مغز و نخاع استفاده می شود. در درجه نخست، درک تشکیل و عملکرد بافت و همچنین پاسخ های بافتی به آسیب به منظور طراحی درمان برای اصلاح آسیب های وارد شده و همچنین بیماری های CNS مورد نیاز است.

برای بسیاری از اختلالات سیستم عصبی و به منظور غلبه بر موانع فیزیکی و شیمیایی موجود در CNS، داشتن یک سازه مهندسی بافت پیچیده که شامل عوامل چندگانه فیزیکی و شیمیایی باشد مورد نیاز است.

بلوک های ساختمانی عمومی این سازه های عبارتند از : داربست های فیزیکی از زیست مواد، سلول های اگزوژن یا اندوژن و عوامل تحریکی شیمیایی، مکانیکی و الکتریکی در سازه یا در سطح آن.